De Watersportweek 2018 zit er weer op. Van maandag 3 tot en met vrijdag 7 september vertrokken 17 revalidanten en 6 begeleiders richting het eiland Robinson Crusoe op de Loosdrechtse plassen voor het jaarlijks terugkerende watersportactiviteitenfestijn van Adelante. Ellis Bodifée, verpleegkundige op afdeling 2 (amputatie, traumatologie en orthopedie/cardio), was erbij, schreef een verslagje en maakte foto's.
“We kwamen als individuen en vertrokken als groep”. Dat is wat mij meerdere keren ter ore kwam en wat eigenlijk meteen mooi samenvat, wat er ook dit jaar weer op het eilandje in de Loosdrechtse Plassen heeft plaats gevonden. Deze bijzondere sfeer is best lastig in woorden te vatten, eigenlijk moet je er gewoon bij zijn. Een groep van 33 prachtige mensen bij elkaar; revalidanten, vrijwilligers, eilandmedewerkers en personeel van Adelante. De diversiteit aan leeftijden en achtergronden kan bijna niet groter, maar was totaal niet merkbaar. En dat velen elkaar vooraf niet of nauwelijks kenden, zou je na dag een al niet meer zeggen. Saamhorigheid bleek het sleutelwoord van de week. Er werden kleine en grote grenzen verlegd. Of dit nu betekende dat je achter een motorbootje op een surfplank zat, de tranen eindelijk eens de vrije loop liet gaan, eens lekker kon ontspannen of gewoon luisteren naar wat je veranderende lichaam aangeeft.
Er zijn regendruppels gevallen, maar die mochten de pret niet drukken en lieten ook op de juiste momenten weer van zich afweten. Zo kon de barbecue bijvoorbeeld in het zonnetje genuttigd worden en waren het vooral korte broeken die de toon zetten deze week. Het was zelfs reuze bijzonder om zeiknat geregend te worden terwijl je in een kano midden op het water zat. Iedereen had zo weer zijn eigen hoogtepunten. Zo heb ik zelf iedere dag genoten, maar vond met name het rondje om het eiland -al zwemmend- toch wel héél bijzonder. Ik trotseerde samen met twee revalidanten die een been moeten missen het toch wel koude water. We hebben ons rot gelachen, wat een mooie ervaring! Andere hoogtepunten waren de prachtige gesprekken die plaats vonden bij het kampvuur waar praktisch iedereen bij aanwezig was, revalidanten die zichtbaar geëmotioneerd waren toen een mederevalidant achter een surfplank te water ging en de gezichten die boekdelen spraken als men zelf van het water afkwam. Natuurlijk werd er samen gekookt, opgeruimd, gelachen en vooral elkaar gesteund. Kortom, het was weer een week om te koesteren.
De mooie woorden van dank aan ons als personeel voelde bijna ongemakkelijk. De positieve energie die deze week ons gegeven heeft, voelt ook voor ons als een cadeautje!
