Vandaag in 'Het Gezicht van Adelante' op Facebook Sophie Poell (2,5) uit Weert. Zij komt al een tijdje naar de vroegrevalidatie van Adelante in Valkenburg. Sophie groeit op in de buik van haar moeder Monique als een gezonde baby. Tot ze op 13 december 2014 met veel problemen geboren wordt. Ernstig zuurstoftekort verandert het mooie plaatje van een eerste kindje voor kersverse ouders Tim en Monique in een nachtmerrie.
Dertien minuten lang heeft Sophie geen zuurstof gehad bij de geboorte. Lange reanimatie en veel specialistisch handelen zorgde ervoor dat Sophie het overleefde en uiteindelijk per NICU (Neonatale Intensive Care Unit) ambulance midden in de nacht naar het MUMC+ werd gebracht. Tim en Monique gingen er zelf helemaal in shock achteraan. Monique: “Na heel lang wachten mochten we bij haar. We zijn tegen haar gaan praten en praten. Toen, als een wonder, vertoonde Sophie hersenactiviteit. Artsen vonden het heel bijzonder hoe Sophie reageerde op het stemgeluid. Vanaf dat moment begon het knokken pas echt. Na een intensieve koeltherapie (dit vermindert de kans op ernstige hersenschade op langere termijn, red.) ging het herstel van Sophie naar alle omstandigheden voorspoedig, na twee weken mocht ze terug naar het ziekenhuis in Weert. En een dag na Kerst mocht ze eindelijk mee naar huis. Artsen zeiden dat Sophie er goed vanaf was gekomen. Ze zou geen topsporter worden, maar het zag er allemaal goed uit.”
Monique vervolgt: “Soort van opgelucht ga je dan naar huis. Maar daar voltrok zich een hel. We hadden een zwaar getraumatiseerde dochter die 1,5 jaar lang bijna alleen maar huilde uit pijn , ongemak en vanwege verlatingsangst. Uit een hersenscan, Sophie was toen acht weken oud, bleek dat ze blijvende hersenbeschadiging had opgelopen (Cerebrale Parese, red.). Niemand kon ons de precieze impact en vooruitzichten geven. Wel werd gesteld dat ze volledig hulpbehoevend zou zijn en gevangen in haar eigen lichaam. Voor ons was direct duidelijk: ‘we gaan vechten’. We hebben ons eigen gevoel gevolgd en zijn eigenwijs geworden. Het was overleven, Tim, Sophie en ik, meer was er niet op de wereld.“ (...)
Monique vervolgt: “Sophie is verstandelijk helemaal gezond. Lichamelijk heeft ze de zwaarste klasse Cerebrale Parese, niveau 5. Toen Sophie bijna 1 jaar was attendeerde de neuroloog in het MUMC+ ons op de vroegrevalidatie van Adelante in Valkenburg voor kinderen van nul tot vier jaar. Wij zochten contact met Adelante om Sophie zoveel mogelijk ontwikkelingskansen te kunnen bieden én om ons te ontlasten, om ook even de handen vrij te kunnen hebben. Wij liepen inmiddels op ons tandvlees. Toen ik voor het eerst bij Adelante binnen kwam dacht ik ‘hier wil ik helemaal niet zijn’. Maar we hadden geen keus. De ontvangst bij Adelante was gelukkig hartverwarmend. Sophie begon bij het groepje Dribbel, ging bijna direct verder naar het peutergroepje Dikkie Dik en na een klein jaar mocht ze naar Kikker. Supertrots zijn we op wat ze doet en laat zien! Drie dagen per week gaat ze naar Kikker, wij brengen en halen haar. Sophie vindt het fantastisch en mist Kikker zelfs in het weekend. Als we onderweg zijn roept ze vanaf de snelweg al ‘Kikker!’, dan weet je dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Team Vroegrevalidatie is heel goed in de begeleiding van Sophie en ook ons als ouders. Een dag ziet eruit als een dag in een reguliere peuterspeelzaal, maar dan aangevuld met ergotherapie, logopedie, fysiotherapie, muziektherapie en een middagslaapje. Adelante geeft ons een goed gevoel. Direct al vertrouwden we op de kundigheid en de veilige omgeving. De sfeer is huiselijk en dat is prettig.” (...)
Lees het hele verhaal van de ouders van Sophie Poell.
